Πολιτικός βαλκανικός εξευρωπαϊσμός:

Σε κύριο άρθρο του σημερινού «Β», του Α.Καρακούση, οι μεγάλοι συνασπισμοί παρουσιάζονται ως το «ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης» που χρειάζεται η Ελλάδα και που προωθούν οι «Ευρωπαίοι και ιδιαιτέρως οι Γερμανοί», ενώ αντιθέτως ο δικομματισμός ή οι κυβερνήσεις με συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα παρουσιάζονται ως αγγλοσαξωνικό, και πάντως μη ευρωπαϊκό μοντέλο, λες και δεν εφαρμόζεται στην μισή εντεύθεν της Μάγχης Ευρώπη. Σε αυτή την αφήγηση, η τάση για πολιτικά συνεκτικές κυβερνήσεις παρουσιάζεται λίγο πολύ ως κατάλοιπο της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας που πρέπει να εκσυγχρονιστεί, ως ελληνική ιδιαιτερότητα. Έχω γράψει πολλές φορές γιατί θεωρώ ότι αυτοί οι μεγάλοι συνασπισμοί ακυρώνουν θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατικής διακυβέρνησης αλλά και ακυρώνουν την προοπτική εφαρμογής μιας συνεκτικής πολιτικής και τελικά αφήνουν τους πάντες δυσαρεστημένους. Αυτό που είναι ενδιαφέρον εδώ όμως είναι ότι στους επόμενους μήνες θα παρουσιαστούν από την εκσυγχρονιστική αφήγηση λίγο πολύ ως σύμβολο πολιτικού εξευρωπαϊσμού της τάχα βαλκανικής μας χώρας. Το πιο βαλκανικό στον ελληνικό δημόσιο διάλογο όμως είναι το να βαφτίζεις επιλεκτικά «ευρωπαϊκές» τις δικές σου θέσεις μετακινώντας γεωγραφικά την Ευρώπη εκεί που θα ήθελες κάθε φορά να είναι.