Η μέθοδός τους είναι γνωστή και δοκιμασμένη, και με αυτήν κατέλαβαν την εξουσία. Διαλύουν την δημόσια συζήτηση με ξεδιάντροπα ψέμματα, ανοησίες και ανορθολογισμό. Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να πείσουν αλλά να αποσυντονίσουν, όλα για αυτούς είναι αντιπερισπασμός. Από την Κερατέα και την Υπατία, από την Πλατεία και τα κάγκελα της ΕΡΤ, από τους νεκρούς του μνημονίου και τα πληρωμένα με 6 δεκάρες το τουήτ έμμισθα τρολ, από την περήφανη διαπραγμάτευση και το δημοψήφισμα με το ακατανόητο ερώτημα στο οποίο καμιά απάντηση δεν μπορούσε να δοθεί, μέχρι τώρα με αυτή την φάρσα σκανδαλολογίας, ο σκοπός τους δεν είναι να περάσουν έστω και ανόητες θέσεις ή κακές πολιτικές στις οποίες όμως πιστεύουν. Γιατί δεν έχουν ούτε θέσεις, ούτε πολιτικές. Μοναδικός τους σκοπός είναι να καταρρέει το πολιτικό παιχνίδι, να ανατινάσσεται στα εξ ων συνετέθη ανεπεξέργαστα συναισθήματα ο δημόσιος διάλογος, να καταργείται η ίδια η πολιτική, ώστε αυτοί να μένουν κυρίαρχοι σε ένα παιχνίδι που ξέρουν να παίζουν μόνον αυτοί. Είναι σαν να προσπαθείς να παίξεις ποδόσφαιρο με μια ομάδα που όχι απλά παραβιάζει τους κανόνες στα κλεφτά, αλλά απροκάλυπτα και ετσιθελικά παίζει χωρίς κανένα κανόνα ή αλλάζει αυθαίρετα τους κανόνες κάθε λεπτό. Παίρνουν την μπάλα με τα χέρια και την χώνουν στο τέρμα ενώ έχουν κλωτσήσει τον τερματοφυλακα στα πλευρά. Μετα αλλάζουν τον διαιτητή και ζητούν από τον καινούργιο πέναλτυ. Δεν μπορείς όμως ποτέ να τους νικήσεις σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες, είναι λογικά αδύνατο. Και δη όταν οι θεατές στις κερκίδες ευχαριστιώνται δράση. Το πρόβλημα όμως είναι ότι όλο και πιο πολλοί θεατές γουστάρουν να βλέπουν και τις δυο ομάδες να ξεφτιλίζονται. Ήρθαν άλλωστε για να δουν μπουφόνικη φάρσα με τούρτες να εκτοξεύονται στα μούτρα των πρωταγωνιστών όπως στις κωμωδίες του βωβού, όχι ματς αγγλικού ποδοσφαίρου. Άλλοι, ήρθαν για να δουν μονομάχους και αίμα στην άμμο. Η μόνη στρατηγική που μπορεί να ακυρώσει την ανοησία είναι όμως αυτή που δυστυχώς δεν θα αρέσει ούτε στους δικούς σου οργανωμένους οπαδούς στο πέταλο του γηπέδου που σου ζητούν γκολ οπως και να ‘ναι, και σου φωνάζουν ότι δεν μπορείς να παλέψεις με γουρούνια αν δεν κυλιστείς κι εσύ στη λάσπη. Η μόνη στρατηγική είναι να επιμένεις να παίζεις με τους κανόνες, ατάραχος, αποφασιστικά και θεσμικά. Στο παιχνίδι δηλαδή που αυτοί δεν ξέρουν να παίζουν. Δεν ξέρω αν η στρατηγική αυτή είναι η μόνη που μπορεί να φέρει τη νίκη, αλλά σίγουρα είναι η μόνη που κάνει την νίκη να έχει νόημα.
Θέματα
Alt-Right amagi Protagon Ανάπτυξη Ανισότητα Αριστερά - Δεξιά Δημοκρατία Δημόσιο Ελευθερία Έκφρασης Ελεύθερη Αγορά Ελλάδα Επιδοτήσεις Επιχειρείν Ευρώπη Ιστορία Καινοτομία Κεντροδεξιά Κοινωνικό Κράτος Κράτος Κρίση Κύπρος Λαϊκισμός Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης Μακεδονία Μακεδονικό Νέα Δημοκρατία Παιδεία Περί ανοησίας Πολιτική Πολιτική Ορθότητα Στατιστική Σύριζα Τεχνολογία Φιλοσοφία Φτώχεια Χρυσή Αυγή
«Έξω τα πυρηνικά από το Λαύριο!»
Πριν από είκοσι περίπου χρόνια είχα αναλάβει για μια κοινοπραξία που περιελάμβανε μιά ομάδα του CERN που είχε τις αντίστοιχες πατέντες, μια γαλλική καινοτομική εταιρεία κατασκευής μίνι κύκλοτρων (επιταχυντών δέσμης ηλεκτρονίων) και έναν έλληνα επενδυτή, το project management για την εγκατάσταση και λειτουργία στην Ελλάδα ενός πολύ καινοτομικού τομογράφου εκπομπής ποζιτρονίων (PET), όταν δεν υπήρχε ακόμα δυνατότητα αυτής της διαγνωστικής τεχνολογίας στη χώρα μας. Παρά τις κρούσεις της ομάδας του CERN ο Δημόκριτος δεν είχε ενδιαφερθεί για την εγκατάσταση και έτσι βρέθηκε ιδιώτης επενδυτής που έδινε εκτός από τα χρήματα και χώρο στο τεχνολογικό πάρκο στο Λαύριο. Εγώ είχα αναλάβει τον συντονισμό του έργου, των απαιτούμενων μελετών κλπ. Η χρηματοδότηση από τον επενδυτικό νόμο είχε φυσικά απορριφθεί διότι η επένδυση δεν δημιουργούσε αρκετές θέσεις εργασίας, όπως ήταν ο κανόνας που προέβλεπε ελάχιστες θέσεις εργασίας ανάλογα με το μέγεθος του προϋπολογισμού. Μόλις μαθεύτηκε ότι θα εγκαθιστούσαμε ένα μικρό κύκλοτρο στο Λαύριο, ο Δήμαρχος και οι τοπικές οργανώσεις υποκίνησαν διαμαρτυρίες με συνθήματα «Έξω τα πυρηνικά από το Λαύριο». Και επειδή η επένδυση απαιτούσε άδεια σκοπιμότητας, πήραμε και μια απόρριπτική απόφαση από την Νομαρχία, διότι μια κρατική γραφειοκρατία έκρινε ότι ο επενδυτής – γνωστός εφοπλιστής – ήταν μάλλον ανίδεος περί τα επιχειρηματικά και ότι η επένδυση δεν ήταν τάχα οικονομικά βιώσιμη. Λες και τους έπεφτε λόγος τι θα κάνει ο άλλος τα λεφτά του. Η γαλλική εταιρεία βρήκε αλλού πιο φιλόξενο έδαφος να δοκιμάσει τον καινοτομικό εξοπλισμό της, ο εφοπλιστής επένδυσε τα χρήματα του χτίζοντας ένα ακόμα πλοίο και η ομάδα των φυσικών του CERN γύρισε στα πειράματά της. Δύο τρία χρόνια μετά, εγκαταστάθηκε τομογράφος PET κατασκευής γνωστής πολυεθνικής σε γνωστό ιδιωτικό νοσοκομείο στο Μαρούσι. Υποψιάζομαι ότι αυτός ήταν και ο λόγος που είχε απορριφθεί η δική μας επένδυση. Ή τουλάχιστον αυτή η πολυεθνική είχε τον τρόπο της. Και μια καινοτομική startup (τότε δεν τις λέγαμε έτσι) είχε ήδη πνιγεί εν τη γεννέσει της. Θυμήθηκα αυτή την τραυματική εμπειρία με την συζήτηση που γίνεται σήμερα για την άρνηση της Ελλάδας να συμμετάσχει σε επένδυση τεχνολογίας ακτινοθεραπίας του CERN. Μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι είναι η κυβέρνηση αυτή, αυτή που καταστρέφει μια αθώα χώρα την οποία κατέλαβε εξ εφόδου εξαπατώντας την. Η κυβέρνηση αυτή, απλά εκπροσωπεί, καθεστωτικά πια, τον χειρότερο εαυτό αυτής της χώρας, αυτόν που επί δεκαετίες πριν την κρίση και την ανάδυση του εθνολαϊκιστικού Σύριζα, την απομυζούσε και την καταδίκαζε στην καθυστέρηση, ακόμα και όταν δεν φορούσε αυτό το φαιδρό αριστερό νεοκομμουνιστικό προσωπείο.