Η συριζαϊική λογική είναι απλή, απλοϊκή και γι’αυτό πανίσχυρη: οι «μενουμευρώπηδες» είναι οι βολεμένοι της μεσαίας τάξης, γιατί μόνο αν είσαι βολεμένος μπορείς να θέλεις το καταστροφικό ευρώ. Το καλλιέργησαν συντονισμένα και έντεχνα τότε, με άρθρα, με την ρητορική τους, με την δήθεν αυθόρμητη αριστερή καζούρα και τις τρολιές στα social media για τις κυρίες που κατέβαιναν τάχα πρώτη φορά στο Σύνταγμα με ντηζαϊνάτα ρούχα και ταξί. Αυτή η μάχη στην κοινωνία χάθηκε πριν καν δοθεί γιατί δεν είμασταν καν έτοιμοι να την δώσουμε. Η μαζική μας αντίδραση τους ήταν αναπάντεχη και τους φόβισε. Αλλά ήξεραν πως θα την ακυρώσουν συμβολικά και στο τμήμα της κοινωνίας που είναι η βάση στην οποία προσπαθούν να συσπειρωθούν, το πέτυχαν από τότε κιόλας.
Έτσι ο Κυρίτσης είπε την αλήθεια: αυτή η κυβέρνηση για αυτό ψηφίστηκε, για να πληρώσουν οι «μενουμευρώπηδες», που για αυτούς σημαίνει την ανώτερη και την μεσαία τάξη. Αυτό, όπως όλες οι «αλήθειες» του λαϊκισμού είναι αυταπόδεικτο: δεν μπορείς να είσαι μενουμευρώπης αν είσαι μη προνομιούχος, γιατί αλλιώς δεν θα ήσουν μενουμευρώπης. Απλά, λαϊκά και σταράτα πράγματα. Αλλά είπε την αλήθεια, έστω και στο συριζαιϊκο newspeak. Το δικό τους το μνημόνιο, μπορεί να πλήττει τους πάντες, αλλά για την μεγάλη μεσαία τάξη των επιχειρηματιών, των ελευθέρων επαγγελματιών, των μεσαίων και υψηλόβαθμων στελεχών του ιδιωτικού τομέα και των οικογενειών τους, είναι πραγματική λεηλασία.
Έτσι καμιά αξία δεν έχει να αποδείξει κανείς ότι το στρατόπεδο του «Ναι» δεν ήταν περιορισμένο στην μεσαία και ανώτερη τάξη (που δεν ήταν). Αυτό θα ήταν μια άχρηστη μάχη για να διεκδικήσουμε κατόπιν εορτής το δικό τους σύμβολο, το Σύνταγμα της λαϊκής οργής. Μόνο ηθική αξία για εμάς θα είχε αυτή η διεκδίκηση. Τους το χαρίζω, γιατί ξέρω ότι όταν και αν χρειαστεί θα το καταλάβουμε πάλι εξ εφόδου, απρόσμενα, μαζικά και δυναμικά όπως τότε. Εγώ λέω λοιπόν ότι ο Κυρίτσης είπε την αλήθεια και αυτή την αλήθεια πρέπει να του τρίψουμε στην μούρη: αυτή η κυβέρνηση ψηφίστηκε και για να εκδικηθεί την μεγάλη μεσαία τάξη αυτής της χώρας, η καταστροφή της και η φτωχοποίησή της είναι πολιτική της επιλογή και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, αυτήν την μεσαία τάξη θα βρουν απέναντί τους και με τρόπο που δεν θα τον περιμένουν.
«Ρωμαίικο» έπρεπε να το λέμε, όχι Ελληνικό
Για κάτι τέτοια αυτή η κυβέρνηση μιλάει στην ψυχούλα του αυθεντικού Ρωμιού. Κάνει τις ίδιες χατζηαβάτικες κουτοπονηριές που έκαναν οι παππούδες του για να την φέρουν στους κουτόφραγκους και τους εδώ φραγκολεβαντίνους υποτακτικούς τους. Και γελάει πονηρά ο καταπιεσμένος τίποτας βλέποντας το έργο «ο Καραγκιόζης Υπουργός» και ευφραίνεται η καρδούλα του και παρηγοριέται που οι φτωχοί αλλά ξύπνιοι και καταφερτζήδες του κόσμου αυτού, σαν και του λόγου του, ξέρουν και μπουρδουκλώνουν τους ισχυρούς. Και δεν τον πειράζει που σαν τον Καραγκιόζη τρώει ξύλο στο τέλος. Του αρκεί που τους μπουρδούκλωσε. Πάρτε τώρα έναν αρχαιολογικό χώρο στην ακριβότερη αλάνα της Ευρώπης, εμείς είμεθα πτωχοί πλην ξύπνιοι και παρελαύνουμε και πρώτοι στους ολυμπιακούς με την γαλανόλευκη, έτσι για να σκάτε που δεν έχετε ήλιο και τσίπουρο και παϊδάκια και έρχεστε εδώ και τρώτε μια χωριάτικη στα τέσσερα, σπαγγοραμένοι. Μια παράσταση αυθεντικής ρωμαίϊκης λαϊκότητας είναι αυτό το υπουργικό συμβούλιο με τους Μπαλτάδες, και τους Σπρίτζηδες και τους Πολάκηδες, τους Χατζηαβάτηδες, τους Καραγκιόζηδες και τους μπαρμπα-Γιώργους που ρίχνουν καμιά με τη γκλίτσα βλαστημώντας να ξέρουν αυτοί οι κουτόφραγκοι κι οι σιορ Νιόνιοι με ποιούς έχουν να κάνουν. Όχι σαν τον άλλον του Χάρβαρντ. Εμείς δεν θέλουμε κυβερνήτη μάνατζερ πολυεθνικής, ή σαν τον άλλο τον λογιστάκο. Θέλουμε τους μπαρμπάδες που κλέβουν στο ζύγι τ’αμερικανάκια. Θέλουμε σουβλάκια στον Μπαϊρακτάρη και ρακόμελα στου Καρανίκα και ζεϊμπέκικα στου Αντρέα. Η ίδια παράσταση, μ’ένα σεντόνι και μια λάμπα και ήρωες από χαρτόνι, από τότε που σκοτώσαμε τον Καποδίστρια και δίωξαμε τους Βαυαρούς μέχρι και σήμερα. Και ύστερα μου μιλάτε για εθνικές ενότητες και εθνικές συνεννοήσεις. Δεν χωράει η καρδιά του Ρωμιού με το μυαλό του Φράγκου, πρέπει να διαλέξουμε. Δεν υπάρχει καν σημείο συνάντησης.